30.01.2018

Kimse bil­mez sizin bil­dik­le­ri­ni­zi siz eğer pay­laş­maz ve an­lat­maz­sa­nız. Bil­gi­ler ya­şan­mış­lık­lar ile doğ­ru­lan­mış gibi his­set­ti­re­bi­lir sizi, he­def­le­re ulaş­mak için he­de­fin bü­yük­lü­ğü­nü ve ba­şa­rı ora­nı­nı he­sap­la­ma­dan sa­de­ce hedef be­lir­le­mek ya­şa­mın bize neler yap­ma­mız ge­rek­ti­ği ko­nu­sun­da zor­luk ola­rak geri dö­ne­ce­ğin­den almak is­te­di­ği­miz ba­şa­rı ve ka­za­nıl­ma­sı bek­le­nen he­def­ler ye­ri­ne içi­miz­de saklı tu­tu­lan duy­gu­lar dile gel­miş olur ki… Bek­le­nen ve is­te­nen her zaman bu de­ğil­dir.

Çocuk olmak da zor. 

Büyük olmak da zor. 

Anne ve baba olmak zor… 

Se­be­bi geç­miş öğ­re­ti­ler­den gelen yan­lış uy­gu­la­ma­lar olsa gerek. Ba­şa­rı de­li­ler gibi ça­lış­mak değil. Güven erken sa­at­te eve gel­mek değil. Ne­den­dir bi­lin­mez her şeyin başı sevgi ama gös­te­ril­mek­ten ve ya­şa­tıl­mak­tan kor­ku­lan tek duy­guy­muş gibi dav­ra­nı­lı­yor.

Ak­şa­mın ka­ran­lı­ğı de­ğil­dir teh­li­ke­li olan, dü­şün­ce­le­ri­mi­zin ka­ran­lı­ğı­dır. Ken­di­mi­zi haklı görme is­te­ği üze­ri­ne ku­rul­muş ise dün­ya­mız her bir birey bize kar­şıy­mış gibi gelir her zaman, asıl olan bu de­ğil­dir de yine de bir kar­şıt görüş ara­nır her zaman ya da bize yan­daş duy­gu­lar yoksa hak­lı­lık payı aza­la­cak­mış gibi gelir… 

Yaşam biz­le­re neler yap­ma­mız ge­rek­ti­ği ko­nu­sun­da yar­dım­cı olmak için ön­ce­lik­le biz­den ve­ri­ler alır. Ne­ler­den hoş­la­nı­rız, ne­le­ri se­ve­riz ve da­ha­sı işte. 

Önem­li olan ya­şa­mın bize neler ya­pa­ca­ğı­mı­zı söy­le­me­si değil de bizim onu ya­şar­ken ne­le­ri his­set­ti­ği­miz değil mi?