Şevket Süreyya Aydemir, Balkan göçmeni topraksız bir ailenin çocuğu olarak 1897’de dünyaya geldi. Mehmet Ağa, Bulgaristan’ın Deliorman bölgesinden Türkiye’ye göç ettikten sonra Edirne’de bahçıvan olarak çalıştı. Annesi aydın bir hanım olan Şaziye Hanım’dır. Şevket Süreyya, okuma yazmayı annesinden öğrendi. Edirne’de Mahalle Mektebi’nden sonra Askeri Rüştiye (Ortaokul)’ye devam etti. Kuleli Askeri Lisesi’ne kaydoldu, fakat Edirne’nin Bulgarlardan geri alınması ve babasının çağırısı üzerine geri döndü. Sonra Edirne Öğretmen Okulu’nu tamamladı. Küçük yaşlardan itibaren siyasetle ilgilendi. Kuşağının büyük çoğunluğu gibi o da Turancılık akımının ateşli bir taraftarıydı. Henüz on bir yaşında iken İttihat ve Terakki Cemiyeti’ne üye oldu. Balkan Savaşları (1912-13) öncesinde annesini ve bir ağabeyini kaybetti. Edirne işgale uğrayınca da katliamdan kurtulmaları için İstanbul’a gönderilen çocuklar arasındaydı. Sonraki senelerde Moskova’ya ekonomi öğrenimine gitti. İki ağabeyinin savaşlarda hayatlarını kaybetmesi üzerine Birinci Dünya Savaşı (1914-18)’nda gönüllü olarak savaşa katıldı. Ağabeyinin şehit edildiği Kafkasya Cephesi’nde çarpışırken yaralandı. Cephedeyken okuduğu Müfide Ferit’in “Aydemir” adlı romanı onu çok etkiledi. 1934 yılında Soyadı Kanunu çıktığında “Aydemir” soyadını seçmesi bu romanın etkisiyledir. Geri çekilme emri üzerine Edirne’ye dönen Şevket Süreyya, öğretmenlik eğitimini tamamladı. Edirne’nin Yunanlar tarafından işgali üzerine bir süre yerel direniş hareketlerine katıldı. Azerbaycan’da kurulan hükümetin İstanbul hükümetinden öğretmen istemesi üzerinde Nuha kentine (bugünkü adıyla Şeki) öğretmen olarak atanarak 1919-20 yıllarını Azerbaycan’da geçti. Ermenilere karşı kurulan gönüllü birliğin komutanı oldu ve bir halk kahramanı durumuna geldi. Ancak Kafkasya’nın çok etnikli yapısını görünce eski Turancı düşüncelerinin doğru olup olmadığını sorgulamaya başladı. Bakü’de toplanan Doğu Halkları Kurultayı’na Nuha delegesi olarak katıldı. Bu kongreye katılması onun komünizme olan merakını arttırdı. Kurultaydan on gün sonra, yine Bakü’de yapılan Türkiye Gizli Komünist Fırkası’nın toplantısına katıldı. Şevket Süreyya, merak ettiği ideolojiyi öğrenmek istediği ağır basınca, Milli Mücadele’ye katılmak yerine, Nuha’ya dönmeyi tercih etti. Bir süre orada amaçsızca gezen Şevket Süreyya, Batum’a gittiğinde Komünist Parti’ye girdi. Yine Batum’da bir öğretmen arkadaşının kız kardeşi ile evlendi ve bu evliliği ömrünün sonuna kadar devam ettirdi. Batum’dan sonra Moskova’ya giderek birçok Türk öğrenicinin de öğrenim gördüğü Doğu Emekçileri Komünist Üniversitesi’ne (KUTV) kaydoldu. İktisadi ve Sosyal Bilimler Okulu’nda ekonomi eğitimi gördükten sonra 1923’de Türkiye’ye döndü. Şevket Süreyya, Türkiye’ye döndükten sonra, Şefik Hüsnü’nün çıkardığı “Aydınlık” dergisinde komünist fikirleri yaymaya çalışan yazılar yazdı. 1924’de Sadrettin Celal (Antel) ile birlikte hazırladığı “Lenin ve Leninizm” isimli kitabı yayımladı. 1925’te Türkiye Gizli Komünist Partisi (TKP)’nin üçüncü kongresinde yedi kişilik Merkez Komite’nin üyesi oldu. Şevket Süreyya Aydemir, “Kadro” dergisinin kurucularından ve “Kadro Hareketi”nin önderlerindendi. Daha çok, yakın Türk tarihinde önemli rol oynayan kişilikleri inceleyen biyografik eserleri ile tanınmıştı. Değişik dönemlerde farklı ideolojileri savunan Aydemir, ülkesinin kurtuluşu ve ilerlemesi gibi temel bir hedefe sahipti. Gençliğinde Turancı, 1920-27 tarihleri arasında Türkiye Komünist Partisi yöneticisi, 1927 sonrasında Kemalist rejimin savunucusu ve kuramcısı olarak çalışmıştı. Lenin ve Leninizm (S. C. Antel ile, 1924), Cihan İktisiyadında Türkiye (inceleme-araştırma, 1930), İnkılâp ve Kadro (makale, 1932), İktisad Mücadelesinde Köy Muallimi (makale, 1933), Halk İçin İktisadî Bilgiler (makale, 1938), Suyu Arayan Adam (roman, 1959), Tek Adam (Mustafa Kemal’in Hayatı, 3 cilt, 1965), İkinci Adam (İsmet İnönü, 3 cilt, 1966-68), Menderes’in Dramı (1969), Makedonya’dan Orta Asya’ya Enver Paşa (3 cilt, 1970), Türkiye Ekonomisi (inceleme-araştırma), Toprak Uyanırsa (roman1963), İhtilalin Mantığı (inceleme, 1973), Kahramanlar Doğmalıydı (roman, 1974), Kırmızı Mektuplar ve Son Yazılar (mektup-makale, 1979), Lider ve Demagog (seçilmiş yazılar, 1997).
