16.01.2018
Yaşamın iniş çıkışlı hallerine her birimiz alışmış gibiyiz. Olayları ve oluşan durumları kanıksamak yani kabullenmek işin kesin çözümü gibi görünse bile bizden alınanları çok sonraları düşünmek yerine şimdi konuşmak ve değerlendirmek doğru olmaz mı?
Geçen hafta ucu açık yazdığım ve yarım bıraktığım yazıyı şimdi biraz daha ileri taşımak istiyorum. Erken gelen meselesi değil asıl olan, gelen kim olursa olsun bir plan ve proje içinde çalışmalarını yapmasıdır. Kısaca işin aslı kurumsallıktır. İşin başına kimin geldiği önemli olmamalıdır. Başlanmış bir proje her zaman devam edilmelidir. Amaç koltuk makam ve mevki değil hizmet projesi olmalıdır. Kimileri sadece kendi döneminde yapıldığı ile ilgili konuşmalar yaparken durup düşünüyorum da kimin uygulayıcı değil öncelikle kimin düşündüğüne ve düşünülen projelerinde bizlere ne kadar faydalı ve gerekli olduğunu değerlendiren bir kişilik olarak bazen aklıma şu yapılan çevre düzenlemelerinde kullanılan söz geliyor. “Çevreye verdiğimiz rahatsızlıktan…” diye başlayan ama hiçbir anlam barındırmayan o söz, sanki biz bur durumdan şikayetçi olsak her şey çok farklı olacakmış gibi genel bir yazı işte…
Anlayış önemini yitirmeden ve kimsenin kimseye her şekilde, ister psikolojik ister kaba kuvvet ne şekilde olursa olsun bir şiddet uygulamadan hayata devam edebileceği ortamlar için gerekli bir durum. Öyle bir yaşamın ve anlayışın olmalı ki özür dilemeyecek şekilde yaşamak zor ama çok değerlidir.
Özür dilemek büyük bir erdem, buna canı yürekten inanıyorum. Özür gerçek manada farkında olmadan istemsiz yapılan durumlar için kullanıldığı sürece önem kazanır. Yoksa düşünün çocuğunuz bile bunun farkına varmışsa her yaptığı şeye karşılık mutlak bir özür hazır beklemektedir. Bu durumu çocukların bile çözdüğünü düşününce bizlerin bu durumu kullanıyor olması bana gerçek mana da inandırıcı gelmiyor…
Evet. Çevreye verdiğiniz rahatsızlıktan dolayı ne yapmayı planlıyorsunuz bilmiyorum… Toplumu oluşturan bireyler için paylaşımların sevgi koşulunda saygı çerçevesinde ve inançla olmasını istiyorum…
