O

34 yaşınızda ne yapıyordunuz? 

Veya gençseniz ne yapmayı planlıyorsunuz?

O, Çanakkale’de destan yazıyordu…

Peki ya 38 yaşınızda?

O, Samsun’a çıktı.

Koca bir ülkenin kurtuluşunu hayal etti. 

Planladı.

İnsiyatif alarak öne çıktı.

39?

Sizi bilemem ama O, Türkiye Büyük Millet Meclisi’ni açtı. Milli Mücadele’nin ilk adımını attı. Hem de bunu demokratik yöntemlerle, halkını yanına alarak, seçilmiş bir Önder olarak yaptı.

42’niz için planınız ne mesela? Veya ne yaptınız?

Evet biliyorsunuz ki O, Cumhuriyeti ilan etti.

İstiklal Savaşını kazanmış, Büyük Taarruzu yönetmiş, İzmir’e girmiş bir büyük komutan olarak, ülkenin adını koydu. 

Türkiye Cumhuriyeti!

Sonra devrimler. 

Cahil bırakılmış ve ilkel şartlarda üretim yapan geri kalmış bir halkı uygar, özgür, eşit haklara sahip, üretici, kendine güvenen vatandaşlar haline getirme çabaları…

Son 15 yıl da bunlarla geçti.

Ve henüz 57 yaşında sanki 200 yıl yaşamış gibi yorulan bedeni aramızdan ayrıldı.

Sadece 57 yıl.

57 yaşıma geldiğimde ne hissedeceğim, doğum günümü nasıl kutlayacağım bilmiyorum ama O’nu bir başka anacağım o yıl sanırım. 

O’ndan fazla yaşamanın mahcubiyetiyle…

Bu halka ve hatta insanlığa damgasını vurmuş 57 yıllık bir yaşam.

Bugün son nefesinden sonra 85 yıl geçti. 

O hala ayakta, dimdik.

Laik demokratik bağımsız Türkiye Cumhuriyeti’ni O kurdu. 

O koruyor hala…

Hiç yenilmedi, hiç yenilmeyecek.

Sonsuz saygı ve minnetle…