Necatigil, 16 Nisan 1916 tarihinde, İstanbul, Fatih’te dünyaya geldi. Sanatçı ruhlu, duyarlı bir insan olan annesi, Fatma Bedriye Hanım’ı, 1918 yılında, henüz 2 yaşındayken kaybetti. Aynı sene büyük Fatih yangınında evleri de yanan Necatigil, bir süre Karagümrük’e, anneannesinin yanında yaşamaya gitti. Uzun seneler, İstanbul’un Beyoğlu ilçesinde müftülük yaptıktan sonra, SarıyerMüftülüğü’nden emekli olan babası Necati Efendi, annesinin ölümünden bir yıl sonra, Beşiktaş’ta bir saray memurunun kızı olan Saime Hanım’la evlenince, Necatigil’in hayatında, babası ve anneannesinin arasında gidip gelmekle geçen, bir dönem başladı. Behçet Necatigil, ilkokula başlayacağı sene, anneannesinin de rahatsızlanınca, Karagümrük’ten Beşiktaş’a, babasının yanına geri döndü ve 1923’de, Beşiktaş Cevri Usta Okulu’na başladı. Singer Dikiş Makineleri firmasında müfettiş olarak işe başlayan ve Kastamonu’ya atanan babasıyla taşınanan Necatigil, ilkokul son sınıfı Kastamonu Muallim Tatbikat Mektebi’nde okudu ve 1927’de mezun olarak Kastamonu Lisesi’nde ortaöğrenimine başladı. Yetersiz beslenme ve bakımsızlık yüzünden başlamış olan hastalığı “adenit tüberküloz” sebebiyle, öğrenimine ara verme durumunda kalan Necatigil, ailenin yeniden İstanbul’a taşınmasıyla, ameliyatlar ve elektrik tedavileriyle geçen uzunca bir süre geçirdi. Yarıda kalan öğrenimine, 1931 yılında Kabataş Lisesi’nde, orta ikinci sınıftan yeniden başlayan Necatigil, 1936’da okulun edebiyat bölümünden birincilikle mezun oldu. İstanbul Yüksek Öğretmen Okulu, Edebiyat Bölümünden mezun oldu. Kars, Zonguldak ve Kabataş Erkek Lisesi ‘nde ve daha sonra da, İstanbul Eğitim Fakültesi’nde edebiyat öğretmenliği yapan Necatigil, Kabataş Erkek Lisesi’nde Demir Özlü, Hilmi Yavuz gibi yazar ve şairlerin öğretmeni oldu. Edebiyata ilgisi, Kastamonu’da, ortaokul yıllarında başlayan Behçet Necatigil, edebiyat öğretmeni, şair Zeki Ömer Defne tarafından desteklendi ve yazması için teşvik edildi. O yıllardan kalan bir kompozisyon defterinde, Zeki Ömer Bey’in 23.1.1930 tarihli şu cümleleri göze çarpmaktadır: “Yarının iyi bir kalemine sahipsin. Boş durma, oku!” 1940 yılında, üniversiteden birincilikle mezun olan ve aynı sene, Kars Lisesi’ne edebiyat öğretmeni olarak atanan Necatigil, iklime uyum sağlamakta güçlük çekip, hastalanması üzerine, 1941’de Zonguldak Çelikel Lisesi’ne tayin edildi. 1943Mart’ında da İstanbul Pertevniyal Lisesi’ne atanmasından iki ay sonra, yaz dönemine girince, yedek subaylık için başvurarak Ankara’ya giden Necatigil, temel eğitim sonrası askerlik görevini Ekim 1943 – Kasım 1945 arasında, İzmir’de levazım subayı olarak yaptı ve terhis olmasının ardından, Aralık 1945’te, İstanbul’a, on beş yıl süreyle çalışacağı Kabataş Lisesi’ne tayin edildi. İlk şiir kitabı “Kapalı Çarşı” da aynı yıl basılmıştır. 1960 yılında, Çapa Eğitim Enstitüsü’ne atanan ve 1972’de, kendi isteğiyle emekliye ayrılan Necatigil, emeklilik dönemini, evinde çalışarak geçirdi. Eski ve yeni kelimeleri ustaca şiirine yerleştiren, sağlam ve tutarlı bir şiir dünyası olan sanatçının, Bile/Yazdı adlı, düz yazılarını içinde topladığı bir kitabı basıldı. Almanca’dan çevirileri de olan Necatigil, 1965’te Yıldızlara Bakmak, 1967’de Gece Alevi, 1970’te Üç Turunçlar, 1975’te de Pencere adlı kitaplarında, yazdığı radyo oyunlarını birleştirdi. 1979 Kasım’ında, akciğerlerindeki rahatsızlık nedeniyle, Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Hastanesi’ne yatırıldı ve kısa bir tedavi döneminin ardından, 13 Aralık 1979 tarihinde hayatını kaybetti. Necatigil, İstanbul Zincirli kuyu mezarlığına defnedildi. Ölümünden sonra ailesi tarafından konulan Necatigil Şiir Ödülü, 1980’den beri verilmektedir. Necatigil’in, Eski Sokak şiirine konu olan Camgöz Sokağı’nın adı, ölümünün ardından, 1987 yılında, yakın arkadaşlarının çabaları ve basının da desteğiyle, belediye tarafından “Behçet Necatigil Sokağı” olarak değiştirilirken, Kabataş Erkek Lisesi 3 Fen-F sınıfına da, Behçet Necatigil Dersliği adı verilmiştir. Şehr-i İstanbul Derneği de sanatçıların evlerini belgelemek amacıyla yaptığı çalışma kapsamında, 19 Mart 2005 de, düzenlenen bir törenle Behçet Necatigil’in 1964 yılından, ölümüne dek yaşadığı Deniz Apartmanı’nın girişine bir plaket koydu.