30Anı tüketiyoruz.
Sevgileri tüketiyoruz…
Dostluk ve arkadaşlık, içimizde ne kadar iyi olan ne varsa hepsini tüketiyoruz… Güveni, inancı ve en önemlisi bunların hepsinin bir arada olduğunda ancak ortaya çıkacak yarını tüketiyoruz…
Tükenmişlikler son zamanda daha da kendini gösterdi. Ama farkındalığımız artı bunları bilerek ve isteyerek yapıyor olmak, yarınlar için bir planın olmadığının göstergesi gibi geliyor. Ben merkezli ama bencil olmadan yaşayabilme tercihlerimiz çok güzel, gündemi takip etmek güzel, gündemi sizin değil de başka bir ben merkezli düşüncenin oluşturması ve sizin sadece kabul ederek yaşama tutunmanız aslında ben merkezcil bir düşüncenin belirtileri değil…
Gereksiz itirazlara ve çırpınmalara son verin, bu evrene geliş sebebiniz ne ise onu gerçekleştiriyorsunuz. Bir farklılıkla, bazıları kendi yaşamlarını kendileri belirlemek için mücadele verirken siz bulunduğunuz ortamı korumak için mücadele veriyorsunuz ki, sadece tüketiyor ve ardından gelen gerçek ise tükeniyorsunuz…
Üretebilmek ve biriktirebilmek her zaman mutluluk ve huzur getiren duygudur. Sevgi üretmek ve biriktirmek en güzel birikim değil mi? Bir düşünün her gittiğiniz yer ve zamanda sizi, sizin üretip biriktirdiğiniz sevgi ile karşılıyorlar… Ne aç kalırsınız ne de açıkta…
Bir sorun olmadığınız ve bir sorun üretmediğiniz her bir zaman diliminde ben merkezinize ekmeye başlamış olduğunuz sevginin mutlak bir hasat zamanında da yeniden sevgi biçilecektir. Toplumu oluşturan biz bireyler öncelikle kişisel hırslarımızdan kurtulmak adına öncelikli alınan bir nefesin hakkını vererek sevgi ile teşekkür ve şükrümüzü sunmalıyız.
Her bir yaşanmışlık bir matematikten ibaret olduğunu unutmadan, kendi matematiğinizi ve soruları öncelik sırasına göre sorup yavaş ve dingin bir yaşam içinde cevaplamak ilk başlarda çok zor gelecek size katılıyorum. Zaten bize ilk öğretilen zoru başarmak değil mi? İşte şimdi tam zamanı… Zor diye bir şey yoktur. İstikrar ve azim noksanlığı vardır. Kendi hayatınızı kendinize zorlaştırmaktan öncelikle vazgeçin…
Size verilen birçok anı geride bırakmış olmak bundan sonraki her hangi bir anı yaşamaktan sizi alıkoyamaz. Buna kim karar verebilir ki…
Sadece siz ve sizin ben merkezli düşüncelerinizden başka, o zaman bir an önce bir karar almak gerekirse ve yaşamın bana ait bana özel anları var ise neden ben de o anları yaşamaktan kendimi mahrum bırakmam gerekir ki…
Şimdi tüketmiyoruz, üretiyoruz…
An içinde kalarak sevgi ve huzur üretip ihtiyaç sahipleriyle paylaşmak için
