İnsanlar…
Kelime olarak ne kadar kolay söyleniliyor. Ancak insan olmak o kadar kolay olmuyor. Her gün onlarca haber, köşe yazısı okurum. Ülkemizde artık ne olursa olsun beni çok şaşırtmıyor. Bazı haberler iç acıtır, bazıları mutluluk verir. Bazıları ise bize ne kadar insanlıktan çıktığımızı gösterir.
Teknoloji…
Aslında hayatımızda olması inanılmaz güzel bir nimet. Teknolojinin nimetinden güzel yararlanırsak, hayatımızda birçok şey değir. Ya iyi şekilde yararlanamazsak? Şimdi size bunları anlatacak değilim. Ancak herkes bir defa da olsa teknolojinin, onu hale getirmesi gerektiğini düşünmeli.
İnsan hayatı…
Her insan kendi dünyasında farklı acılar, farklı mutluluklar yaşar. Peki, bir insan neden hayatına son vermek ister? Belki eşiyle kavga etmiştir, belki dünyayı sevmiyordur, belki parası yoktur, borcu çoktur bunun gibi birçok şey sayılabilir. Benim gözümde bu hayattı sonlandırmanın tek amacı olabilir. Oda mutsuzluk. Bir insan artık hiçbir şeyden mutlu olmuyorsa, bir amacı kalmadıysa, sevecek, sevilecek kimse kalmadıysa hayatına son verir. Tabi bu benim kendi düşüncem. İnsanoğlu gözü doymayan, her zaman daha fazlasını isteyen bir varlıktır. Herkes kendinden bir üst seviyedeki insana bakar. Ancak kimse kendi olduğu seviyenin bir altına bakmaz. Çünkü biz insanoğlu benciliz. Ve bu benciliğimiz bizi mutsuzluğa sürükleyen etmendir.
Körüz…
Artık o kadar köreldik ki karşımızdaki, yanımızdaki insanın ne istediğini ve his ettiklerini umursamaz olduk. Kapattık gönül gözlerimizi, görmüyoruz yaşanan acıları, mutlulukları. Herkes geçim derdini düşünürken, insanlığımızı unutur olduk. İnsanların mutsuz, kör, duyarsız olmalarının sebebi de insanlar. Birbirimizi köreltmekten başka bir şey yapmaz olduk.
Eskidendi…
Eskidendi o güzel masallar, o mutlu hayatlar. ‘Komşusu açken, tok yatan bizden değildir’ mantığı. Bencilik, ego, kibir ne kadarda yerleşti hayatımıza. Ne yazık ki o güzel insanlar, o güzel atlara binip gittiler. Geriye de bizim gibi bencil ve kibirli insanları bıraktılar.
Yukarıda size 5 başlıkta kısa şeyler anlattım. Bunları anlatmamın sebebi ise geçtiğimiz günlerde okuduğum bir haber. Bizim sadece adımız insan, aslında insan olamamışız. Teknolojinin iyi yönlerini göremeyip, kötü yönlerine kapılmış insanlarız. 59 yaşında bir amca düşünün. Kendi dünyasında birçok yaşamış, birçok mutluluk, birçok acı yaşayan bir amca düşünün. Mutsuzluk iliklerine kadar işlemiş bir amca düşün. 59 yaşından sonra sevecek veya sevilecek kimsesi olmadığı için intihar etmek isteyen bir amca. O korkuyla binanın tepesinde hayatı gözünün önünden geçerken, aşağıda telefonlarının kamerasını açan ve ona atla diyen insanların körlüğünü gören amca düşünün. Ne kadar insanlıktan çıktık, ne kadar köreldik ki intihar etmek için binaya çıkan bir insana atla diyebildik. Amcam o binadan atlamadı, ancak insanlığın öldüğünü hepimize bir kez daha gösterdi. Hani hep utanç diyoruz ya işte bu gerçekten bizim utancımız. İnsanlığın geldiği son nokta.
