Bugün size dünyanın başına bela olmuş bir icadı anlatmak istiyorum. Tabancalar, tek elle kullanılabilen hafif bir ateşli silahtır. Yakın muharebe silahı olarak da tanımlanır. XV. yüzyıl sonlarında savaşlarda ve özellikle yakın muharebelerde tüfeklerin etkili olamadığı anlarda, daha etkili olabilecek bir ateşli silaha ihtiyaç duyulmuştur. Önceleri tüfek boyları küçültülerek boyları karabina denilen kısa tüfekler kullanılmışsa da 1544’de itibaren kısa namlulu, kolay taşınabilir ve tek kişi tarafından zor şartlarda bile kullanılabilen tabancalar üretilmeye başlanmıştır. Önceleri Avrupalı soyluların silahı olarak bilinen kısa namlulu bu el silahları zamanla orta sınıfın kullandığı, subayların Kemerlerde taşıdığı ve celtinmenlerin düellosunda kullandığı kibar silahlar haline gelmiştir. 1557’de alman piyadesinin, 1569’da da süvarinin temel silahı olmuştur. Yeni üretilen bu silahlarda, önceleri tüfeklerde olduğu gibi namlu ve mermi yatağı tek bir parça halinde (daha sonraları çok namlulu örnekleri de görülmüştür) ve ağzından dolmalı olarak üretilmiştir. Tabancalarda da fitili ateşleme sistemi hariç tüfeklerde görülen ateşleme sistemleri aynen kullanılmıştır. XVI. Yüzyılın sonlarına kadar ateşleme sistemi zemberekli-çakmaktaşlı olarak tasarlanan tabancalar, 1598’den itibaren çakmaktaşlı daha sonraları da tüfeklerdeki gelişime paralel olarak XIX. Yüzyıldan itibaren kapsüllü ve iğneli sistemde üretilmeye başlanmıştır. Tabancalar, kullanılmaya başlandığından itibaren çeşitli amaç ve şekillerde üretilmişlerdir. Örnekleri tüm ateşli silahlarda olduğu gibi ağızdan doldurmalı ve tek namlulu olarak üretilen tabancalar, daha sonraları çok namlulu olarak da üretilmişlerdir. En yaygın olarak görülen çift namlulardan sonra genellikle 4-5 namlulu tabancalarında kullanıldığı bilinmektedir. Çok namlulu tabancaların, ateşleme mekanizmalarında farklılıklar görülmektedir. Bazılarında her namlu ayrı ateşleme sistemine sahip iken (iki horuz ve iki tetik) mekanizması (tek horuz ve tek tetik) bulunmaktadır. Bu tabancalarda her iki namludan ayrı aynı anda ateş edebilmekteydi. Ayrıca çok namlulu tabancaların bazılarında da tek ateşleme mekanizması ve tek tetik olmakla birlikte iki ya da daha fazla namlu dönüşümlü olarak ateşlenebilmektedir.
ÇOKLU NAMLU
Çok namlulu tabancalar genellikle ağır ve pahalı ve
güvenirliğinin az olması yanı sıra atış mesafesinin kısa ve hedefe nişan
kabiliyeti düşük olmasından çok yaygın olarak kullanılmamıştır. Özellikle bu
tip silahlar korsan silahı olarak bilinmektedir. Almanya’da Lugerlerin dışında
7,65 mm.lik Beholla ile 7,63 mm.lik Mauser c96 ve c10 tabancaları da
üretilmiştir. Mauserler 7.63 mm.lik çapları ile 9 mm.lik Lugerlere göre daha
güçsüz kalmışlardır. Mauser tabancaların ahşaptan yapılmış kılıfları (koruma
kabı) kabzaya takılarak, omuzdan destek alınarak ateş edilen karabina’ya (kısa
namlulu tüfek) dönüştürülebiliyordu. 1894 model Mauser otomatik tabancalar.
Genellikle İtalyan ordusu tarafından tercih edilen bir silah olmuştur. Birinci
dünya savaşı sırasında Türk ve Bulgar orduları da alman Mauser, Parebellum ve
Beholla marka tabancaları kadro silahı olarak kullanmışlardır. İngiliz
ordusunun subay silahı, Webley model IV. Tabancalarıdır. 11.6 mm.lik çapında ve
6 mermi kapasiteli bu silahlardan birinci dünya sırasında 3 yüz bin adet üretim
yapılmıştır. Son derece güvenilir bir silahtır. Savaş sırasında Hollanda bataklıklarında
daha kendini kanıtlamış bir tabancadır. Webley tabancaları yalnız İngiliz
subayları tarafından kullanılmamıştır. Bileşik krallığı oluşturan diğer
ülkelerin subayları da bu tabancaları kullanmışlardır. Subayların dışında
makineli tüfek mürettebatı da bu tabancaları kadro silahı olarak
kullanmışlardır. İngiliz ordusunda ayrıca amerikan silahları olan Cold ve Smith
Vesson tabancaları da kullanılmıştır. Fransız ordusunun standart tabancası da
1892 model Pistole revolveur’dur. 9 mm.lik çapında ve 6 mermi kapasitelidir. Bu
tabancalar Belçika ve ispanya’da da üretilmiştir. İngiliz Webley’e
benzer bir silahtır. Ancak webley tabancaları mermi doldurma işlemi sırasında
kırma şeklinde açılırken bu tabancalar mermi yuvalarının yer aldığı top yana
doğru açılarak mermi doldurma işlemi daha kolay yapılabiliyordu.
Birinci dünya savaşı sırasında Sırp ordusu subayları da bu tabancaları kadro
silahı olarak kullanmışlardır. Güvenirliğinin nedeni ile ikinci dünya savaşında
da kullanılmıştır. Belçika ordusu subayları 7,6 mm.lik Amerikan yapımı brovning
toplu tabancaları ile Amerikan yapımı 9 mm.lik 1903 model Browning tabanca
kullanmışlardır. Rusya da tabanca azlığı nedeniyle Rus subayları ele
geçirdikleri her türü ve model tabancaları kullanmışlardır. Daha yaygın olan
Belçika biçimi olan Rus üretimi Nagant toplu tabancaları kullanmışlardır. Son
olarak tabancalar günümüze kadar hala kullanılmaktadır.
