Ülkemizde Müslüman olduğu var sayılan yılbaşı 05 Ocak olarak sayılmaktadır.01 Ocak ise Noel olduğunu kabul etmektedirler. “Müslüman insan davranışlarıyla gayri Müslümlere benzemez.” Bu görüşe eyvallah. Burada sadece en büyük karşı çıkmamız gereken durum çam ağaçlarının kesilmesidir. Bizim tarihsel sözümüz ve geleneğimiz arasında: “Yaş kesen baş keser.” İlkesidir. Fatih Sultan Mehmet’in nizamnamesinde ise: “Bir ağaç kesenin başını keserim.”
Çocuklar ufak hediyeler için çam ağacını istemektedirler.
Uzun zamandır çocukları izliyorum. Okullarda, öğrenciler ders bitiminde sınıftan çıkışları bir kurşun gibi fırlama ile başlıyor. Neden? Tuvalet hepsi birden mi sıkıştı, hayır. Sıkışmış birkaç öğrencinin durumuna hak verebilirim ama tabi ki hepsi aynı anda sıkışmaz.
Bence:
1-Okul sıkıcı olmuştur.
2-Ailesinin sağladığı özgürlüğü arıyor, ya da okul özgürlüğünü fazla buluyor.
3-Okul çocuğu eğlendirmiyor. Bir askerlik, görevi gibi gün ve yılları sayıyor. Okul kendisinde zorluk yaratıyor.
4-Öğrettiğin öğrencilerin yüreklerine girmiyor.
5-Başrısızlıktan kaçıyor.
6-Öğretmen ders anlatıyor ama yetersiz olduğundan anlatamıyor. Çocuklara olayı anlatamıyor.
7-fazla tekrar yapılıyor. (Zeki olan çocuklarda)
“İki gün önce tatil yapmıştık. Gelin biz de yenden yirmi gün tatil yapalım.” Diye bir anket yapalım 3. Sınıftan sonraki sınıflardaki öğrencilerin yüzde doksan beşi evet diyeceğinden eminim. Ne ülke bilinci, ne de toplumumuza karşı görevlerimiz ne ailelerde ne de okulda verilebiliyor.
Bu karamsar tablodan çıkmalıyız.
Nasıl? Milli Eğitim, yetiştireceği insandan asıl bir model olduğu belirtmesidir. Şu anda öğretmen ve öğrenciler bilmiyor. Biz sürü toplumu istemiyoruz. Yoksa kavağı keser çamı deviririz. Bizim Türk olduğumuz unutulmamalıyız.
Balona, maytaba gereksinimiz yoktur.
Çam ağaçları yerinde yetişsin, büyüsün.
Öğrenciler, ülkemizin kimliği ile bilinçlensin. Biz çocuklarımızı yurt dışına göndermek istemiyoruz.
