Bugün size tarihimizin en önemli savaşlarından biri olan Çanakkale Savaşı’ndan bir hikaye anlatacağım. Kış iyice bastırmıştı. Dağlar, ovalar karlarla örtülmüştü. Dondurucu soğuk ortalığı kasıp, kavuruyordu. Kuruluş Savaşımız sürüyordu. Herkes, kendine düşen görevi yapmak için çabalıyordu. Genç, yaşlı herkes bu savaşın içindeydi. Yaşlılar mermi yapıyor kadınlar elbise, çorap dikiyor ve cepheden, cephane taşıyorlardı. Onların işi çok ağırdı ama hiçbiri bundan yılmıyordu. O sabah Fadime Bacı da kağnıyla yola çıkmıştı. Yanına torunu Ali’yi de almıştı. Afi daha dört yaşındaydı. Annesi ile babası, cephede savaşırlarken ölmüşlerdi. Bu yüzden Fadime Bacı, Ali’yi hiç yanından ayırmaz şehitlerinin yadigarına gözü gibi bakardı. Fadime Bacı mermileri ve öteki cephaneyi bir an önce cepheye ulaştırmak istiyordu. Soğuğa aldırmıyordu. Yolda cepheye giden mehmetçiklerle karşılaştı. Mehmetçiklerimiz öteki cephelere doğru ilerliyordu. Bir ara, Fadime Bacı uzakta bir karartı görür gibi oldu. Duraksadı, gelenleri görmeye çalıştı. Dikkatle bakınca bunun bizim atlılarımız olduğunu anladı. Ona doğru geliyorlardı. Atlılar biraz sonra yanlarına geldiler, Atlıların başında ilerleyen komutan hemen durup sordu: Selam Bacı! Nereye böyle? -Cepheye komutanım. Cepheye yetişmeye çalışıyoruz, yanıtını duyan komutan duygulanmıştı. „Elleriniz dert görmesin bacım. Siz olmasanız, biz bu savaşı zor kazanırız, dedi. Bu da bizim vatan görevimiz Elbette yapacağız, diye cevap verdi Fadime Bacı. Komutan, Fadime Bacı’yı bu soğukta bekletmek istemiyordu ama sormadan da edemedi: -Bacımı soğukla aran nasıl? Baksana her yer kar. Kağnıda ne var? Yiyecek mi? diye sorunca Fadime Bacı gülümseyerek cevap verdi: Soğuk moğuk bizi etkilemez komutanım. Şu cephaneleri bir an önce cepheye götürmek, tek amacım. Komutanın gözü küçük Ali’ ye takılıp: Bacı, bakıyorum yalnız değilsin. Çocuğu neden yanında götürüyorsun? demesi üzerine Fadime Bacı bir anda sertleşerek komutanın sözünü keserek Bana bak komutan! Bu çocuk benim torunum. Anası ile babası cephede şehit oldular. Ben onu da yetiştirip cepheye yollayacağım, yanıtını alan komutan: Kızma Bacı! Senin iyiliğin için söylüyorum, hem çuvalları neden çocuğun üzerine örtmüyorsun, hasta olacaksınız deyince, Fadime Bacı hiç düşünmeden yine cevabı verdi: Bak komutan! Her yer kar. Yağmur da çiseliyor. Çuvalları ve battaniyeleri cephanelerin üzerinden alırsam, hepsi nemlenir, hiçbir işe yaramaz. Millet malına zarar gelsin istemem. Sen, bizi hiç merak etme komutan! Bu ateş içimizde oldukça, hiçbir soğuk bizi yıldıramaz. Fadime Bacının sözleri üzerine komutan hiçbir şey diyemedi ama yurdun kurtulacağı hakkındaki inancı da artmıştı.