Yaşanan felaketlerin, ölümlerin ardından hep şu sözleri duyarız: "Ne çabuk unutuldu", "bu şekilde kaç kişi can verdi, unuttuk biz hep unuturuz", "bu toplum her şeyi ne çabuk unutuyor" peki unutmasaydık ne olacaktı? İnsanlar acıları unutmadan yoluna nasıl devam edecekti?
Ölüm şekli ya da başa gelen felaketlerle ilgili önlem almak gerekiyor evet orası ayrı. Ancak, ölen kişi ya da kişilerin ardından da ne çabuk unutuldu deniyor ya ben oraya takılıyorum. Gerçekten bunu oturup düşündüğünüzde o kişiyi hiç unutmamayı mı tercih ederdiniz dürüst olun. Bu şekilde kim yaşamına devam edebilirdi ki? Bence insanoğluna verilen en güzel hediyedir unutmak.
Üstelik sadece ölüm değil, sevdiğin birinden ayrılmak ya da uzaklaşmak zorunda kalmak da bence ölüm gibi. Sonuçta tamamen hayatından çıkıyor tıpkı ölenler gibi. Giden birini unutmamayı kim gerçekten ister ki? Bir de ölenlerin ardından "yazık oldu" ya da "vah gidene" gibi sözler duyuyoruz. Gerçekten ölene mi yazık oluyor yoksa kalana mı? Orası bambaşka bir konu. Mesela şimdi karşımıza 100 kişiyi alsak ve sorsak yaşamak mı istersin yoksa sonsuzluğa gitmek mi diye, kim bilir kaç kişi atlar ben ölmeyi tercih ediyorum diye. İnananlar için önemli olan ise hayatta kaldığın süre boyunca doğru davranışlarda bulunmak ve alnının akıyla diğer tarafa göç etmek.
Fakat, hayatta kaldığın süre arttıkça ne yazık ki karşına çıkan sınavlar da devam ediyor ve bu durumda alnının akıyla, hata yapmadan diğer tarafa gitmek de zorlaşıyor. Kısacası bana kalırsa önemli olan az ve öz yaşamak. Çok uzun yıllar yaşayıp sınırları zorlamamak daha iyi geliyor bana açıkçası. Evet ölenin ardından illa ki ailesi, sevenleri acı çekiyor ama sonuçta dağ değiliz, toprak değiliz, taş değiliz. İnsanız. Yani bu demek oluyor ki daha çabuk unuturuz!
Hatta bu durumla ilgili çok sevdiğim bir cümle var ki söylemek istediklerimi çok güzel özetlemiş…"Allah ölüm acısını önce dağa vermiş, dağ düz olmuş, toprağa vermiş, toprak kurumuş, suya vermiş su tükenmiş, ateş bile sönmüş. En son insana vermiş bu acıyı. İnsan dayanmış. Kimi gülmüş kimi ağlamış. Allah acıyı en çok insana yakıştırmış"
