Haberlerde sık sık karşılaşıyoruz. Eski sevgilisini darp etti, kendisinden boşanmak isteyen eşine saldırdı, kavga ettiği sevgilisinin peşine takılıp takip etti..
Aslında hepsinin tek bir çözümü var. Gururlu olmak. Evet gururlu bir insan istenmediği yerden gitmesini de kendisini istemeyenin peşine düşmemeyi de bilir. Sevmiş olabilirsin ya da sevgi zannettiğin ama aslında takıntı olan o duyguyu yaşıyor olabilirsin. Çok zorlanıyor da olabilirsin. Ama gerçekten sevgiden bile bir tık üstte olmalı gurur. Bir düşünün eski eşini, kendinden ayrılmak isteyen eşini, eski sevgilisini öldüren ya da şiddet uygulayan kişilerde gurur olsaydı bunları yaparlar mıydı? Belki de gurur yüzünden ne kadar acı çekeceklerini biliyorlar bu yüzden gurursuzca peşinden gitmeyi ve sonuç olarak bir vahşete sebep olmayı tercih ediyorlar. Bu arada evet gururlu olmak çok zor bir iş. Söylemek istediğin, yapmak istediğin çok şeyin önüne geçiyor. Sen gururumu ezdiremem derken içinde biriktirdiklerin volkan olup taşıyor. Ben şahsen çok defa şahit oldum gurursuz insanlara. İstenmiyor ama yazıyor istenmiyor ama ayağına gidiyor… Ama sanırım içindekileri döktüğü için ve yapmak istediklerini yaptığı için çok daha iyi hissediyor. Mesela ben gurursuzluğu seçip içimdekileri döksem bile o an rahatlarım ama akşam olunca eminim uyuyamam. Yani kısacası gurur bir yandan çok güzel bir yandan hayatı çok zorlaştırıyor. Ama yine de başta belirttiğim gibi insanı kıvrandırsa da bence herkesin önceliği gururu olmalı. Yani bir düşünün o kadar insan sadece ve sadece gururlu olsaydı bu kadar kadın cinayeti işlenmeyecekti. Seni istemediğini belli edenin yanında durmak, onun peşine düşmek ve hatta dozunu kaçırıp olayı cinayete kadar götürmek… Bunun adı sevgi değil. Takıntı, bağımlılık ya da her neyse… Sizi bilmem ama benim gözümde hem yara hem ilaçtır GURUR..
