Düşünsenize bir yarış atı var. Onunla gurur duyuyorsunuz, belki de kazandığı ödüller sizi mutlu ediyor. Bacaklarımdan biri sakatlanıyor. İlk akla gelen çözüm ne? Vur gitsin, niye? Neden bu saçmalık?
Bu kadar basit mi gerçekten? Bir canlı, yalnızca işlevini yerine getiremiyor diye yaşamdan koparmaya mı mahkûm ediliyor?
Atların bacak sakatlıkları ciddi bir durum, bunu kabul ediyorum. Ancak bu kararın altında, ne yazık ki ekonomik hesaplar yatıyor: Tedavi masraflar yüksek, iyileşse bile eski performansına ulaşma ihtimali düşük. Yarış dünyasında ya da tarımda, atın ‘değerli’ olması onun koşma ya da iş yapma kapasitesine bağlı.
Atı araç görmek insani, biz daha güçlü daha zeki diye kendimizi her şeyden üstün gören insanları düşünce bu canlıların yaşamı bu kadar kolay olmamalı diyorum kendi kendime.
Artık gelişmiş bir dünyadayız atlar sakatlanıp yok etmek yerine tedavi edip yaşama yeniden bağlamak gerekiyor. Aslında bir aynadır hayvanlar bize, bize kendimizi gösterirler.
Düşünün belki bir gün bizim içinde ‘işe yaramıyor’ diye kenara atılacağımızı… O yüzden kendimizi duygudaşlık ile yüklememiz gerekiyor.
