Kışın soğuk yüzü sonrasında güneşin kendini gösterdiği o an baharın habercisi olan yağmurlar yeryüzüne iner, her bir damlası melodi çıkarır ve biz de dinleriz. O an anlatılmaz bir histir. Bu yağmurlar ne sert ne de göz korkutucu olurlar… Şefkatliler…
Bahar yağmurları bana her zaman bir dostun samimi sohbetini hatırlatır. Gökten inen o damlalar, tıpkı dostun kalpten gelen sözleri gibi olur. Dinlendirir insanı…
Bu yağmurların altında yürümek çocukken çamurla oynarken verdiği o saf mutluluğu hatırlatır bana, şimdi ise yaşamın telaşı içinde o duyguları kaybediyoruz. Bu üzücü olsa da o anların tadı bir başka elbette…
Toprak da yağmuru özler, tıpkı bizim huzuru özlememiz gibi… İlk damlalar düştüğünde onun minnet dolu kokusunu duymamak imkansız mı sanırsınız? Sanki doğa bizlere teşekkür eder gibidir. Yağmurların o saklı küçük melodileri ruhu gıdıklar adeta…
Bir bardak çay eşliğinde yağmuru izlemek, belki de biraz kitap karıştırmak bile huzur veriyor bana ve bu kötü düşüncelerden uzaklaşmama yardımcı oluyor. Bahar yağmurları tıpkı bu anları bize ettiğini bilir gibi sakinlikle yağıyor hep bazen aşırı neşeli oluyor ve başlıyor gökten inmeye…
Bahar yağmurları ruhumun bir parçası gibi sakinliğimi temsil ediyor..
