Köy yaşamı, her köşesinde doğanın dinginliği ve yalın bir yaşam tarzıyla özdeşleşmiş, huzuru arayanlar için bir sığınak gibidir. Şehirdeki koşturmacadan kaçan, her an bir yerlere yetişme telaşı içinde olan yurttaşlar için köy yaşamı adeta özlemmiş duyguların yoğunluğunu barındırıyor. Her günün kendine has bir yoğunluğu, sabahın ilk ışıklarıyla başlayan bir telaşı vardır. Köyde yaşam, dinginlik ve devinim bir arada bulunan eşsiz bir düzene içeriyor.
Dinginliğin içinde süren bu yaşam, çoğunlukta tarım ve hayvancılıkla iç içe geçmiştir. Sabahın erken saatlerinde tarlaya gitmek, hayvanları beslemek, doğal döngüyle uyum içinde yaşamayı gerektirir. Bu rutin her gün kendini yeniler. İnsanın doğayla bütünleştiği, toprağın kokusunu içine çektiği, emeğin değer kazandığı bir yaşantıdır. Çağdaş dünyanın karmaşasından uzak; daha az teknoloji, daha az gürültü ve daha fazla doğa vardır.
Köylerde yalın komşuluk ilişkileri de köy yaşamının huzuruna katkı sağlıyor. Şehirde tanık olduğumuz bireyselleşmeden uzak bir yapıyla karşılaşıyoruz. İmece tarzında işlerin yapıldığı, dayanışmanın olduğu bir yaşam sunuyor. Bu durum, insanın kendini daha değerli hissediyor.
Köy yaşamının kargaşa yaratabilen yanları da yok değildir. Yaşam koşulları şehirdeki gibi rahat değil, her gün bir iş her günün ilk ışıklarından ve gecenin karanlığına kadar sürebiliyor. Doğanın zorluklarına, mevsimlerinde getirdiği zorlu şartlara ayak uydurmak, köydeki yaşamı dingin olduğu kadar yorucu bir hale de getirebilir.
Sonuç olarak, köy yaşamı dinginlik ve kargaşayı bir arada barındıran iki uç arasında bir denge kuran özel bir yaşam biçimidir. Dışarıdan bakıldığında dingin, huzurlu ve doğal bir yaşam gibi görünse de içinde pek çok zorluğu, emeği ve özveriyi gizler. Köy yaşamı, ildeki yoğun tempodan sıkılanlar için bir nefes alabilir; ancak bu yaşamın da kendine özgü bir dinamizmi ve ayrı türde bir yoğunluğu olduğunu göz ardı etmemek gerekiyor.
