Sabah işe giderken ki o trafik insanın yaşamdan soğumasına neden oluyor. Direksiyon başında bir yandan saate bakıyor ya da bir yandan da düşünüyorsunuz, ‘bu koşturmanın sonu ne?’
Yan şeritte bir çocuk simidini ısırırken, diğer tarafta bir şoför telefonuna dalmış. Herkes bir yerlere yetişmeye çalışıyor ancak kimse mutlu değil ki! Yaşam bizi yoruyor, trafikte kaldığımız süre içinde kaç kez düşünüyoruz kim bilir?
Peki, o kırmızı ışıkta durduğumuz an da bile sorguluyorum neden işe gidiyorum? Ne anlıyorum? Niye bu çile? Diyorum da diyorum…
Ama biliyor ki bu trafikte geçirdiğim süre aslında benim için yaşamda var olduğumun bir parçası gibi adeta… Tamam, paraya da ihtiyaç duyuyorum ancak benim benliğimin var olduğu gösteriyor bana…
Unutmayın, varacağımız yer önemli olmaya bilir, bir dahaki trafik sıkışıklığında kendinizi dinleyin lütfen!
