Var olmak veya yok olmak arasında gidip gelen ütek şey canlılardır.
İnsan, var olmak için yaşar.
Ama bir gün yok olacağı da kesindir.
Ama var olurken, çevresine iyilik yapan,
Yaptığı iyilikle anılan kişiler insanlardır.
Hayat bu,
Bir insanın yakını yıllarca aramamışsa ve aradan geçen onca zaman sonra da uzaktan, çok uzaktan telefonla da olsa arama lütfunda bulunduysa, o insan iyilik yapmamış oluyor bence.
Yani, bir insanın teyzesi, yıllarca Almanya’da çalışmış,
Ve bir gün telefon açarak sadece
“Ben senin teyzenim” demişse…
İşte o zaman var olmamıştır, yok olmuştur.
Yani ne olursa olsun,
Yakınlarınızı,
Akrabalarınızı umudunuzu kesmeden arayın.
Arayın, çünkü bir gün bu teyze artık gerçekten yok olacaktır.
Gerçi teyze ana yarısıdır derler.
Gerçekten de doğruymuş.
Şu anda tek üzüldüğüm bir şey var teyzem.
Kimseye Allah böyle bir acı vermesin.
Yıllar önce yok olmuş teyze, şimdi gerçekten yok oluyordu…
