Bazen hayatın size haksızlık yaptığını düşündüğünüz oluyor mu? Özellikle de en özen gösterdiğiniz konularda sınanıp haksızlığa uğradığınız oluyor mu hayat tarafından?
Mesela benim bu hayattaki en büyük korkularımdan biri bir insanın, hayvanın yani bir canlının günahına girmek, ahını almak, kırılan kalbinin sebebi olmak… Şimdiye kadar hep özen gösterdim kimse de kötü bir hatıra olarak kalmamaya… Ama hep aynı yerden sınandım. Yani çok istediğim şeylerden bile 'ama o üzülür' diye diye vazgeçmeyi seçtim. Ya da hep birinin ahını alırsam yüzüm gülmez diyerek kendimi zora soktum. Ama şimdi dönüp bakıyorum da en çok özendiğim yerden vurulmuşum hep. Ah alma, günahına girme mutlu olamazsın deyip mecbur kaldığım o seçimler de yüzümü güldürmemiş ki hiç… Madem her şekilde acı çekecektim o zaman niye kendi isteklerimden başkaları için vazgeçtim hep? Diğer taraftan bakıyorum bencillik yapıp istediği şeylerin peşinden giden ve bu yolda herkesi harcayan, kimseye merhamet etmeyenler de mutlaka bir gün bedel ödüyor. E kalp kırmamak, ah almamak için kendi isteklerinden vazgeçenler de bencillik yapanlar da gün sonunda bedel ödüyorsa buradaki adalet nerde diyorum. Sabreden de sabretmeyen de bedelini gözyaşı ile ödeyecekse insaflı olmakla insafsız olmak arasındaki fark nerde diyorum. Bütün bu sorgulamalarla vaktimi ziyan ederken yine vardır bunda da bir hayır demekten yoruldum ama "Gönül sabır ile harman olmadan nasip ile buluşmazmış" diyerek konuyu kapatıyorum yine…
