Antalya’da yaşamak, doğayla her gün yeniden tanışmak gibidir.
Sabahları güneşin altın ışıklarıyla uyanırsın, öğleye doğru denizden gelen meltem yüzünü okşar, akşamüzeri belki bir an da gri bulutlar toplanır ve gökyüzü bereketini paylaşmaya karar verir. Burada hava durumu sadece bir tahmin değil, ruh haline dokunan bir hikâyedir…
Güneş, bu şehrin en cömert misafiridir. Sabahları pencereden içeri süzüldüğünde insana umut aşılar. Antalya’da yaşayanlar bilir ki, güneş sadece ısıtmaz, aynı zamanda içini de aydınlatır. Hele bir de kış güneşi varsa... Hafif serin havada, sahilde yürürken sırtını ısıtan o tatlı sıcaklık, insanın içini sevinçle doldurur.
Ama işte yağmur da var bu hikâyede. Aniden bastıran, gökyüzünden dökülen bir şarkı gibi şehri yıkayan, toprağa hayat veren o yağmur… Bazen sokaklarda ince ince, usul usul gezinir, bazen de tüm gücüyle gelir, yolları nehre, kaldırımları göle çevirir. Antalya’da yağmur, tıpkı güneş gibi, doğanın bir hediyesidir.
Sıcaktan bunalmış ağaçlar, yazın kavurduğu toprak, damlalarla buluştuğunda derin bir nefes alır. Yağmurdan sonra yükselen o toprak kokusu… İşte en güzel kokulardan biridir bu şehirde. Kapıyı açıp dışarı baktığında gökyüzünün temizlendiğini, ağaçların yapraklarının parladığını, denizin başka bir renge büründüğünü görmek insana bir yenilenme hissi verir.
Antalya, güneşle ısınan, yağmurla serinleyen, her haliyle insanın ruhuna dokunan bir şehir. Burada mevsimler geçerken biz de değişiriz. Bir gün sıcağın altında tembelce yürürken, ertesi gün aniden bastıran bir sağanakta ıslanırız. Ama biliriz ki, her şeyin bir sırası vardır. Yağmurun ardından yine güneş açar, güneşin ardından yine bir yağmur gelir.
Bu yüzden Antalya’da yaşamak, sadece bir yerde yaşamak değildir. Burada her sabah gökyüzüne bakıp günün nasıl bir sürpriz getireceğini merak etmek, yağmur yağınca camdan dışarı dalıp dalgaların köpürmesini izlemek, güneş açınca sırtına vuran sıcaklığı şükürle hissetmektir.
Antalya’da ne güneş bir gün eksik kalır ne de yağmur. Ve biz, her ikisini de selamlamayı öğreniriz.
