Yaşamak, hayata tutunmak gerçekten bu kadar zor mu yoksa ben mi beceremiyorum düşüncesi herkesin aklını en azından bir dönemde bile olsa kurcalamıştır. Etrafımdaki insanlara bakıyorum da tutunacak bir dal mutlaka buluyorlar.
Ben sanki elimde olan dalları bile teker teker kırıyor gibi hissediyorum çoğu zaman. Hayat karşıma güzellikler çıkarıp önüme serse de çoğu zaman aradığım, istediğim şey o olmuyor. Aslında ne istediğimi biliyorum diyorum ama bana bir türlü istediğim şey nasip olmuyor.
Daha iyisinin nasip olduğunu bile gördüm ama daha iyisini istemiyorum ki ben kendi istediğime sahip olmak istiyorum..Bu sadece bir konuyla ilgili değil. Farklı konularda önüme çıkan güzel imkanlar oldu ama ben yine de kendi istediğimin bana ait olmasını istedim hep. Sizde de böyle oluyor mu?
Yani bir şeyin daha iyisi size gelse de gözünüzü boyayamadığı oluyor mu? Yoksa sorun bende mi ben mi çok sabit fikirliyim anlayamıyorum. Belki de hayat bize bazı imkanları lütuf olarak sunuyor ancak biz hayır ben bunu istemiyorum deyince hem onu alıp hem daha zoruyla karşı karşıya bırakıyor bizi...
İyi de senden daha iyisini isteyen oldu mu be hayat.. bana benim istediğimi vermeyip kendi istediğini veriyorsun sonra ben bunu istemiyorum diyorum diye beni cezalandırıyorsun...
Hayatın sırrını çözmek için her şeyi kabul etmek mi gerekiyor? Bu hayatı çözebilen varsa bana da anlatsın..
